جراحی مجدد تعویض کامل مفصل زانو

تعویض کامل مفصل زانو یکی از موفق ترین عمل ها در میان همه روش های پزشکی محسوب می شود. در اکثر قریب به اتفاق موارد، زندگی غنی تر، فعال تر و رها از درد مزمن زانو برای افراد را ممکن می کند. با این حال، با گذشت زمان، به دلایل مختلفی ممکن است تعویض مفصل زانو با شکست مواجه شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، زانو می تواند دردناک و متورم شود. همچنین ممکن است احساس سفتی یا بی ثباتی داشته باشید و در انجام فعالیت های روزمره خود با مشکل مواجه شوید.

فیلم توضیحات دکتر شهرستانی در مورد جراحی مجدد تعویض مفصل زانو

در صورت عدم موفقیت تعویض مفصل زانو، ممکن است پزشک به شما توصیه کند برای دومین بار تحت جراحی تعویض کامل مفصل زانو قرار گیرید. در این عمل، پزشک برخی یا تمام قسمت های پروتز اصلی را برداشته و آن ها را با قسمت های جدید تعویض می کند.

با این حال، هر دو عمل دارای هدف یکسان، تسکین درد و بهبود عملکرد هستند، جراحی مجدد نسبت به تعویض اولیه کامل زانو متفاوت است. این یک عمل کوتاه تر و پیچیده تر است که نیاز به برنامه ریزی گسترده و ایمپلنت ها و ابزار تخصصی برای دستیابی به یک نتیجه مناسب دارد.

شرح عمل

در طول جراحی اولیه تعویض کامل مفصل زانو، مفصل زانو با یک ایمپلنت یا پروتز ساخته شده از فلز و پلاستیک جایگزین می شود. با این حال، بیشتر تعویض های کامل مفصل زانو، با گذشت زمان با بروز مشکلاتی همچون ساییدگی و شل شدن ایمپلنت ممکن است به یک عمل مجدد برای تعویض اجزای اصلی نیاز داشته باشد.

دو نوع متفاوت از جراحی مجدد وجود دارند. در برخی موارد، فقط یک ایمپلنت یا جزء پروتز مجددا تعویض می شود. در مواقع دیگر، هر سه جزء فمورال، تیبیال و پتلار باید برداشته یا تعویض شوند و استخوان اطراف زانو باید با تقویت کننده ها (قطعات فلزی که جایگزین استخوان از دست رفته می شوند) یا گرافت استخوانی بازسازی شوند.

آسیب به استخوان ممکن است پزشک را در استفاده از ایمپلنت های استاندارد تعویض کامل مفصل زانو به منظور تعویض مجدد مفصل زانو با مشکل مواجه کند. در اکثر موارد، او از ایمپلنت های تخصصی با ساق های بلندتر و ضخیم تری استفاده می کند که برای حمایت بیشتر در عمق استخوان قرار می گیرند.

زمان توصیه جراحی مجدد تعویض کامل مفصل زانو

شل شدن و ساییدگی ایمپلنت

به منظور عملکرد صحیح تعویض کامل مفصل زانو، یک ایمپلنت باید به طور مستحکم به استخوان متصل شود. در طول جراحی اولیه، درون آن سیمان قرار می گیرد یا رشد استخوان درون سطح ایمپلنت انتظار می رود. در هر صورت، ایمپلنت به طور مستحکم ثابت می شود. با این حال، با گذشت زمان، ممکن است یک ایمپلنت استخوان زیرین شل شود و باعث دردناک شدن زانو می شود.

علت شل شدن همیشه روشن نیست، اما فعالیت های سنگین، وزن بیش از حد بدن و ساییدگی فاصله دهنده پلاستیکی بین دو جزء ایمپلنت، همه عواملی هستند که ممکن است در این امر مشارکت کنند. همچنین، بیمارانی که در هنگام تعویض اولیه زانو جوان تر هستند، ممکن است امید به زندگی زانوی مصنوعی آن ها “دوام بیشتری” داشته باشد. در این بیماران، در طولانی مدت خطر بیشتر امکان جراحی مجدد به علت شل شدن یا ساییدگی وجود خواهد داشت.

در برخی موارد، ذرات ریز حاصل از فرسایش فاصله دهنده پلاستیکی اطراف مفصل تجمع پیدا می کنند و توسط سیستم ایمنی بدن مورد تهاجم قرار می گیرند. این پاسخ ایمنی نیز به استخوان سالم اطراف ایمپلنت هجوم برده و به وضعیتی به نام استئولیز منجر می شود. استخوان اطراف ایمپلنت در استئولیز تخریب شده و باعث سستی یا ناپایداری ایمپلنت می گردد.

عفونت

عفونت یک عارضه بالقوه در هر عمل جراحی، از جمله تعویض کامل مفصل زانو محسوب می شود. ممکن است عفونت در طول اقامت در بیمارستان یا پس از بازگشت به خانه رخ دهد. حتی ممکن است سال ها بعد اتفاق بیافتد.

در صورت عفونت مفصل مصنوعی، ممکن است سفت و دردناک شود. سستی اتصال ایمپلنت به استخوان امکان پذیر است. حتی اگر ایمپلنت به طور صحیح بر روی استخوان ثابت شود، درد، تورم و تخلیه عفونت ممکن است باعث ضرورت جراحی مجدد شود.

عفونت مجدد می تواند بسته به نوع باکتری، مدت زمان وجود عفونت، درجه عفونت، و اولویت های بیمار به یکی از دو روش رخ دهد.

• دبریدمان و نگهداری ایمپلنت: در برخی موارد، باکتری ها را می توان زدود، فاصله دهنده پلاستیکی را می توان تعویض کرد و ایمپلنت های فلزی را می توان در جای خود قرار داد.
• جراحی مرحله ای: در سایر موارد، ایمپلنت باید کاملا برداشته شود. اگر ایمپلنت برای درمان عفونت برداشته شود، پزشک شما جراحی های مجدد مجزایی را انجام خواهد داد.
  – در جراحی یک مرحله ای، جراح ایمپلنت را برداشته و یک فاصله دهنده سیمانی موقت را در زانوی شما قرار می دهد. این فاصله دهنده به منظور مبارزه با عفونت تحت آنتی بیوتیک درمانی قرار گرفته و به مدت چند هفته در زانوی شما باقی خواهد ماند. همچنین طی این مدت، آنتی بیوتیک های داخل وریدی دریافت خواهید کرد.
  – در جراحی 2 مرحله ای : هنگامی که عفونت کاملا برطرف شود  پزشک جراحی ثانویه را برای برداشت فاصله دهنده آنتی بیوتیکی و جایگذاری یک پروتز جدید انجام می دهد. به طور کلی، برداشت ایمپلنت با احتمال بیشتری به درمان عفونت منجر می شود، اما با بهبودی طولانی مدت همراه است.

ناپایداری

اگر رباط های اطراف زانوی شما آسیب ببیند یا تعادل آن ها بر هم بخورد، امکان دارد زانو ناپایدار شود. از آن جا که بیشتر ایمپلنت ها برای کار با رباط های موجود بیمار طراحی شده اند، هر گونه تغییر در رباط ها ممکن است از کار صحیح رباط ها جلوگیری کند. ممکن است تورم عودکننده زانو را تجربه کنید و احساس کنید زانوی شما “خالی می کند”. اگر ناپایداری زانو را نتوان از طریق روش های غیرجراحی همانند استفاده از بریس و فیزیوتراپی درمان کرد، ممکن است جراحی مجدد ضرورت پیدا کند.

سفتی

بعضی اوقات ممکن است تعویض کامل مفصل زانو به شما در دستیابی به دامنه حرکتی موردنیاز برای انجام فعالیت های روزمره کمک نکند. اگر بافت اسکار اضافی اطراف مفصل زانو تشکیل شود، این مورد ممکن است اتفاق بیافتد. اگر این اتفاق بیافتد، پزشک شما “دستکاری تحت بیهوشی” را ممکن است انجام دهد.

در این عمل، تحت بیهوشی قرار می گیرید تا درد احساس نکنید. سپس پزشک به صورت تهاجمی زانوی شما را به منظور تخریب بافت اسکار خم می کند. در اکثر موارد، این عمل در بهبود دامنه حرکتی موفقیت آمیز است. با این حال، گاهی اوقات، زانو سفت باقی می ماند. اگر بافت اسکار وسیع یا موقعیت اجزای زانو،  دامنه حرکتی شما را محدود کند، جراحی مجدد ممکن است ضرورت پیدا کند.

شکستگی

شکستگی اطراف پروتز، یک شکستگی در استخوان است که اطراف اجزای تعویض کامل مفصل زانو اتفاق می افتد. این شکستگی ها در اغلب مواقع در نتیجه سقوط اتفاق می افتند، و معمولا به جراحی مجدد نیاز دارند.

در تعیین وسعت جراحی مجدد مورد نیاز، پزشک شما چند عامل از جمله، کیفیت استخوان باقی مانده، نوع و محل شکستگی، و وجود یا عدم وجود سستی ایمپلنت را درنظر می گیرد. در هنگام شکستگی یا ضعف استخوانی حاصل از پوکی استخوان، ممکن است تعویض کامل قسمت آسیب دیده استخوان با یک جزء اصلاحی بزرگ تر ضرورت پیدا کند.

آمادگی برای جراحی

ارزیابی پزشکی

چند هفته قبل از جراحی مجدد از شما خواسته می شود تا یک معاینه کامل بدنی را با پزشک مراقبت اولیه خود برنامه ریزی کنید. این مورد به منظور اطمینان از سلامت کافی برای انجام عمل جراحی و تکمیل روند بهبودی ضرورت پیدا می کند. بیماران مبتلا به وضعیت های مزمن پزشکی، مانند بیماری قلبی، نیز ممکن است قبل از جراحی توسط یک متخصص، مانند متخصص قلب ارزیابی شود.

آزمایش ها

آزمایش های تصویربرداری. پزشک معمولا آزمایش های تصویربرداری را به منظور فهم بیشتر درباره وضعیت زانوی شما درخواست می کند.

• عکس های اشعه ایکس: این موارد تصاویری از ساختارهای متراکم مانند استخوان ها ارائه می کنند. پزشک شما ممکن است به منظور بررسی سستی یا تغییر در موقعیت اجزاء عکس اشعه ایکس اطراف ناحیه درخواست کند.
• سایر آزمایش های تصویربرداری: اسکن پزشکی هسته ای استخوان ممکن است درتعیین وجود یا عدم وجود شل شدگی پروتز از استخوان کمک کند. در برخی موارد، از ام آر آی (MRI) یا اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) برای کمک به تعیین علت ناتوانی استخوانی و وضعیت استخوان استفاده می شود.

تست های آزمایشگاهی. به منظور تعیین ابتلا به عفونت، پزشک ممکن است آزمایش خون درخواست کند. همچنین ممکن است زانوی شما را آسپیره کند. در این عمل، مایع مفصلی با استفاده از یک سوزن و سرنگ کشیده می شود، سپس به منظور تعیین وجود عفونت در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

برنامه ریزی در خانه

از آن جا که تحرک شما بعد از جراحی محدود خواهد شد، اگر تنها زندگی می کنید به مدت چند هفته به کمک در وظایفی همچون پخت و پز، خرید، استحمام، و لباسشویی نیاز خواهید داشت.

عوارض

خطرات مرتبط با تعویض مجدد کامل مفصل زانو مانند هر عمل جراحی دیگری وجود دارد. از آن جا که عمل طولانی تر و پیچیده تر از تعویض کامل مفصل زانو است، خطر عوارض بیشتری وجود دارد. جراح شما قبل از جراحی، همه خطرات را با شما مطرح خواهد کرد و اقدامات خاصی را برای پیشگیری از عوارض بالقوه انجام خواهد داد.

خطرات احتمالی و عوارض جراحی مجدد عبارتند از:

• ترمیم ضعیف زخم
• کاهش دامنه حرکتی یا سفتی در زانو
• عفونت زخم و پروتز جدید
• عفونت
• خونریزی
• لخته های خون
• شکستگی استخوان در طول جراحی
• آسیب به اعصاب یا عروق خونی
• آمبولی ریوی – یک لخته خونی در ریه ها
• مشکلات پزشکی مانند حمله قلبی، عوارض ریوی، یا سکته مغزی.

عمل جراحی

شما به احتمال زیاد در روز جراحی در بیمارستان بستری خواهید شد.

بیهوشی

پس از پذیرش، شما توسط یکی از اعضای تیم بیهوشی ارزیابی خواهید شد. متداول ترین نوع بیهوشی، بیهوشی عمومی (شما را به خواب فرو می برد) یا بیهوشی اسپاینال، اپیدورال، یا بلوک عصبی منطقه ای (شما بیدار هستید اما بدن از کمر به پایین بی حس است) است. تیم بیهوشی، با نظر شما، بهترین نوع بیهوشی را برایتان تعیین خواهد کرد.

نحوه عمل

تعویض مجدد کامل مفصل زانو پیچیده تر است و انجام آن از جراحی اولیه تعویض کامل مفصل زانو مدت بیشتری طول می کشد. در اکثر موارد، جراحی ۲ تا ۳ ساعت طول می کشد.

برای شروع، پزشک شما خط برش ایجاد شده در جراحی اولیه کامل مفصل زانو را دنبال خواهد کرد. برش ممکن است طولانی تر از برش اصلی باشد، با این حال، اجازه می دهد اجزای قدیمی برداشته شوند. پزشک پس از ایجاد برش، کاسه زانو و تاندون ها را کنار می زند تا مفصل زانو آشکار شود.

پزشک شما برای اطمینان از عدم وجود عفونت، بافت های نرم زانو را بررسی می کند. او همه قسمت های فلزی و یا پلاستیکی را به منظور تعیین بخش های دچار ساییدگی یا سستی یا خارج شده از موقعیت خود ارزیابی خواهد کرد.

پزشک ایمپلنت اصلی را با نهایت دقت برای حفظ هر چه بیشتر استخوان برمی دارد. اگر سیمان در جراحی اولیه تعویض کامل مفصل زانو مصرف شود، این مورد نیز برداشته می شود. حذف این سیمان از استخوان یک فرآیند زمان بر است که به پیچیدگی و مدت زمان جراحی مجدد می افزاید.

پس از برداشت ایمپلنت اصلی، پزشک رویه های استخوانی را برای ایمپلنت اصلاحی آماده خواهد کرد. در برخی موارد، ممکن است از دست رفتن مقدار قابل توجهی استخوان در اطراف زانو مشاهده شود. در صورت بروز چنین اتفاقی، می توان تقویت کننده های فلزی و بلوک های بستر را به اجزای اصلی اضافه کرد تا نقایص استخوانی را جبران کند.

به ندرت ممکن است گرافتی از جنس استخوان برای کمک به بازسازی استخوان استفاده شود. گرافت را می توان از استخوان خود فرد (اتوگرافت) یا از یک دهنده (آلوگرافت) گرفت.

در نهایت، پزشک ایمپلنت تخصصی اصلاحی را وارد کرده، بافت های نرم آسیب دیده اطراف را ترمیم کرده، و به دقت حرکت مفصل را امتحان می کند. می توان یک درن ( لوله ای که در محل جراحی یا زخم می گذارند تا چرک و آب از طریق آن خارج شود) را به منظور جمع آوری مایعات و خون باقی مانده بعد از جراحی تعبیه کرد.

پس از جراحی، به اتاق ریکاوری منتقل خواهید شد، و در حال کنترل بهبودی از جراحی چند ساعت در آن جا خواهید ماند. بعد از بیدار شدن به بخش بیمارستان منتقل خواهید شد.

بهبود شما در بیمارستان

به احتمال زیاد چند روز در بیمارستان خواهید ماند. با این حال، بهبودی بعد از جراحی مجدد معمولا آهسته تر از بهبودی پس از تعویض اولیه کامل مفصل زانو است، نوع مراقبت دریافتی بسیار مشابه است.

مدیریت درد

بعد از جراحی، مقداری درد احساس خواهید کرد. این یک بخش طبیعی از روند درمان محسوب می شود. پزشک و پرستاران برای کاهش درد شما تلاش می کنند و می توانند به تسریع بهبودی شما از جراحی کمک کنند.

داروها اغلب برای تسکین کوتاه مدت درد بعد از جراحی تجویز می شوند. انواع مختلفی از داروها برای کمک به مدیریت درد از جمله اپیوئیدها، داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و داروهای بی حسی موضعی در دسترس هستند. پزشک شما ممکن است از ترکیبی از این داروها برای بهبود تسکین درد، و همچنین به حداقل رساندن نیاز به اپیوئیدها استفاده کند.

با این حال توجه داشته باشید اپیوئیدها به تسکین درد بعد از جراحی کمک کرده، گرچه نارکوتیک بوده و می توانند اعتیاد آور باشند. وابستگی به اپیوئید و اوردوز به یک موضوع حیاتی در سلامت عمومی ایالات متحده تبدیل شده است. اپیوئیدها فقط با دستور فوق تخصص زانو استفاده می شود. به محض بهبود درد، مصرف اپیوئیدها را قطع کنید. اگر طی چند روز بعد از جراحی درد شما بهبود پیدا نکرد، با پزشک خود صحبت کنید.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپیست تمرین های اختصاصی را برای تقویت پا و بازیابی دامنه حرکتی به شما خواهد داد تا بتوانید راه رفتن و سایر فعالیت های روزمره خود را در سریع ترین زمان ممکن بعد از جراحی از سر بگیرید.

برای بازیابی حرکت در زانو و پا، همچنین امکان دارد پزشک شما از یک دستگاه حرکت غیرفعال مداوم (CPM) استفاده کند. این دستگاه حامی زانو است که در هنگام خوابیدن به آرامی زانوی شما را حرکت می دهد. برخی از پزشکان معتقدند که استفاده از CPMبه بازیابی زودهنگام دامنه حرکتی کمک می کند.

پیشگیری از لخته خون

پزشک شما ممکن است یک یا چند اقدام برای پیشگیری از لخته خون و کاهش تورم پا تجویز کند. این موارد ممکن است شامل جوراب های فشاری مخصوص درجه بندی شده، پوشش های متسع شونده پا (چکمه های فشاری)، و رقیق کننده های خون شوند.

حرکت پا و مچ پا نیز بلافاصله بعد از جراحی تشویق می شود تا جریان خون را در عضلات پای شما افزایش داده تا از تورم پا و لخته های خون پیشگیری کند.

پیشگیری از عفونت

یکی از جدی ترین عوارضی که بیماران تحت جراحی مجدد با آن مواجه می شوند، عفونت است. با این حال عفونت فقط در درصد کمی از بیماران رخ می دهد، اما می تواند بهبودی کامل را طولانی یا محدود کند. برای پیشگیری از عفونت، هم قبل و هم بعد از جراحی به شما آنتی بیوتیک داده می شود. خطر عفونت پس از جراحی مجدد کمی بیشتر از جراحی اولیه کامل تعویض مفصل زانو است.

بهبودی شما در خانه

چند روز تا چند هفته بعد از ترخیص به کمک در خانه نیاز خواهید داشت. قبل از جراحی، کمک یک دوست، اعضای خانواده یا فرد مراقب را در خانه را برنامه ریزی کنید. ممکن است در چند روز یا چند هفته اول به واکر، عصا یا چوب زیربغل نیاز داشته باشید تا جایی که به قدر کافی راحت باشید تا بدون کمک راه بروید.

مراقبت از زخم

بخیه های رانینگ یا استاپل هایی در امتداد زخم یا بخیه های زیر پوستی در جلوی زانوی خود خواهید داشت. بخیه ها یا استاپل ها چند هفته بعد از جراحی برداشته می شوند. یک بخیه زیرپوستی نیاز به برداشت ندارد.

از خیس کردن زخم با آب تا زمانی که به طورکامل بسته و خشک نشده، اجتناب کنید. می توان به پانسمان زخم به منظور پیشگیری از تحریک لباس یا جوراب های ساپورت ادامه داد.

فیزیوتراپی

ادامه حرکت و تمرین زانو در خانه بسیار حائز اهمیت است. فیزیوتراپیست، تمرین های اختصاصی را به منظور افزایش قدرت و تحرک و بهبود توانمندی برای انجام فعالیت های روزمره در اختیار شما قرار خواهد داد. همچنین بوسیله کار با درمانگر خود اطمینان حاصل خواهید کرد که می توانید پای خود را صاف کرده، سپس زانوی خود را حداقل به میزان ۹۰ درجه فلکشن خم کنید.

پیشگیری از عوارض

از دستور العملهای بهترین ارتوپد تهران با دقت به منظور کاهش خطر ایجاد عوارضی از جمله لخته های خون و عفونت، طی چند هفته اول بعد از جراحی پیروی کنید. وی ممکن است توصیه کند داروهای رقیق کننده خون و آنتی بیوتیکی را که در بیمارستان شروع کرده اید، همچنان ادامه دهید.

نتایج بلند مدت

اکثریت قریب به اتفاق بیماران تحت جراحی مجدد، نتایج بلند مدت مطلوبی را از جمله تسکین درد و افزایش ثبات و عملکرد تجربه می کنند.تسکین کامل درد و بازیابی عملکرد همیشه دست یافتنی نیست، با این حال، هنوز ممکن است برخی از بیماران درد یا سفتی زانو را به دنبال جراحی تجربه کنند.